Ναυτική Ιστορία Τυρού
Ο Τυρός διατηρεί αδιάλειπτα μια ναυτική παράδοση 2500 χρόνων που διατηρείται μέχρι τις ημέρες μας,από την εποχή του Παυσανία του Στράβωνα και του Στέφανου Βυζάντιου των αρχαίων αυτών περιηγητών που τον αναφέρουν ως κόμη – λιμάνι ως την εποχή του Εβιγλιά Τσελεμπή του Τούρκου περιηγητή που πέρασε τον 17 αιώνα ο Τυρός δεν έχασε ποτέ την ναυτική του ταυτότητα.
Η αρχαία κόμη του Τυρού με τον οχυρωμένο οικισμό στην θέση Κάστρο βοηθούσε στην εποπτεία του αρχαίου λιμένα που βρισκόταν 500 μ. ενδότερα στη σημερινή θέση Καραβοστάσι στο δρόμο που οδηγεί στους Μύλους, μέχρι πριν μερικές δεκαετίες υπήρχαν στη θέση τα ίχνη καβοδεσίας- δέστρες για τα πλοία, η θέση μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως η τότε επιφάνεια της θάλασσας βρισκόταν 6-7 μ. ψηλότερα από την σημερινή.
Επίσης στην είσοδο της παραλίας της Λυγαριάς κάτω από τους τρεις Μύλους η καθίζηση του εδάφους φαίνεται πως κατάστρεψε την νοτιοανατολική περιοχή του οχυρωματικού οικισμού-κάστρου και οι τεράστιοι λίθοι που βρίσκονται στον βυθό σήμερα προς νότια δείχνουν ίσως πως και εκεί υπήρχε περιοχή καβοδεσίας των πλοίων.
Ο Τυρός μαζί με τα αρχαία Κύφαντα – Κυπαρίσσι την αρχαία κόμη των Πρασιών και τις Βοιές ήταν τα επίνοια της Σπαρτιατικής ενδοχώρας και η έξοδο τους προς το αρχαίο λιμάνι των Αλιέων στο σημερινό Πόρτο Χέλι και βέβαια στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο.
Εδώ θα πρέπει να ξεχωρίσουμε την ιδιαίτερη σχέση που είχε η αρχαία κόμη του Τυρού της Λακωνικής όπως αναφέρετε με την πόλη της Τύρου στην αρχαία Φοινίκη του σημερινού Λιβάνου.
Οι αρχαίοι Φοίνικες ασχολούνταν με το εμπόριο της ξυλείας της βελανιδιάς αφού η περιοχή φημιζόταν για τα δάση της με αντάλλαγμα την πολύτιμη Πορφύρα.
Η πορφύρα είναι χρωστική ουσία που παράγεται με την επεξεργασία του οστράκου Haustellum brandaris και η οποία δίνει ανεξίτηλο βαθυκόκκινο χρώμα. Ήταν ιδιαίτερα πολύτιμη λόγω της δυσκολίας παρασκευής και της σπανιότητας των οστράκων από τα οποία παράγεται, οπότε η χρήση ενδυμάτων βαμμένων με πορφύρα ήταν από την κλασσική αρχαιότητα ένδειξη πλούτου και εξουσίας.
Πολλοί αρχαιολόγοι πιστεύουν πως οι Φοίνικες που είχαν επεκταθεί σε όλη την Μεσόγειο έχτισαν αυτό το αρχαίο λιμάνι για την εξυπηρέτηση των εμπορικών τους συναλλαγών .
Σε έρευνες στην αρχαία πόλη της Τύρου στο Λίβανο αναφέρεται πως βρέθηκε επιγραφή στα αρχαία Ελληνικά που βεβαιώνει την σχέση των δύο πόλεων της Τύρου και του Τυρού της Λακωνικής.
Από τα βυζαντινά χρόνια ως τα χρόνια της επανάστασης του γένους οι Τσάκωνες είναι γνωστοί για την ναυτική τους τέχνη αφού υπηρέτησαν με ζήλο σε πλοία βυζαντινών Αυτοκρατόρων αλλά και σε πλοία των μεγάλων καπεταναίων των γειτονικών Σπετσών και της Ύδρας, δυστυχώς δεν υπάρχουν αρχεία πριν το 1900 που να μας επιτρέπουν να αριθμήσουμε τα δικά τους πλοία αν και σίγουρα υπήρχαν σίγουρα όμως ήταν σε πολλά από αυτά χρηματοδότες.
Ο Μεγάλος Υδραίος ναύαρχος Μιαούλης έλεγε πως <<τον Τσάκωνα μαθέ μηδέ τρικυμία τον ορίζει μηδέ Τούρκου το σπαθί>>.
Μετά την επανάσταση πολλοί Τυριώτες και γενικά από την περιοχή του Τυρού ασχολήθηκαν με όλους τους κλάδους του ναυτικού επαγγέλματος αλλά και με το θαλασσινό εμπόριο μεταφέροντας τα προϊόντα της περιοχής σε όλα τα μεγάλα λιμάνια του Αιγαίου αλλά και της Μεσογείου και της Μαύρης θάλασσας, το απόγειο της ναυτικής δύναμης του Τυρού ήταν από τα τέλη της δεκαετίας του 1920 ως τα τέλη της δεκαετίας του 1960 οπότε άνοιξε ο δρόμος προς τα μεγάλα αστικά κέντρα και η μεταφορά αγαθών και ανθρώπων σταμάτησε να γίνεται μέσω θαλάσσης.
Τα περισσότερα εμπορικά και αλιευτικά καΐκια των Τυριωτών καπεταναίων παραγγέλνονταν στα καρνάγια των Σπετσών και της Σύρου.
Πολλοί ήταν και αυτοί που ασχολήθηκαν με όλους τους τύπους της αλιείας και τροφοδότησαν την περιοχή με αλιεύματα , γνωστός ψαρότοπος ο Τυρός έβγαλε μεγάλους τεχνίτες στην αλιεία που με τα όμορφα σκαριά τους δεν έμειναν στα στενά όρια της περιοχής αλλά γύρισαν όλο το Μυρτώο πέλαγος και της ακτές της Αν. Πελοποννλησου ως τα Κύθηρα.
Ο Τυρός τροφοδοτεί ανελλιπώς όλα αυτά τα χρόνια την εμπορική μας ναυτιλία την πρώτη ναυτιλία παγκοσμίως με ικανά στελέχη όλων των ειδικοτήτων που χρειάζονται για την λειτουργία ενός πλοίου.
Και στο Πολεμικό μας ναυτικό η παρουσία των Τυριωτών είναι μεγάλη οι νέοι του Τυρού κατά πλοιοψηφία υπηρέτησαν τις τάξεις του ΠΝ στα πλοία του στόλου ως έφεδροι αλλά και αρκετοί ήταν αυτοί που έκαναν σταδιοδρομία ως υπαξιωματικοί και αξιωματικοί του στόλου φτάνοντας σε υψηλές θέσεις στην ιεραρχία του Π.Ν από τους Βαλκανικούς πολέμους ως και σήμερα.
Ο Τυρός με την Νεάπολη Λακωνίας θεωρούνται από τους γνώστες της εμπορικής μας ναυτιλίας δύο από τις ναυτομάνες της Αν. Πελοποννήσου.
Η πορφύρα είναι χρωστική ουσία που παράγεται με την επεξεργασία του οστράκου Haustellum brandaris και η οποία δίνει ανεξίτηλο βαθυκόκκινο χρώμα. Ήταν ιδιαίτερα πολύτιμη λόγω της δυσκολίας παρασκευής και της σπανιότητας των οστράκων από τα οποία παράγεται, οπότε η χρήση ενδυμάτων βαμμένων με πορφύρα ήταν από την κλασσική αρχαιότητα ένδειξη πλούτου και εξουσίας.
Πολλοί αρχαιολόγοι πιστεύουν πως οι Φοίνικες που είχαν επεκταθεί σε όλη την Μεσόγειο έχτισαν αυτό το αρχαίο λιμάνι για την εξυπηρέτηση των εμπορικών τους συναλλαγών .
Σε έρευνες στην αρχαία πόλη της Τύρου στο Λίβανο αναφέρεται πως βρέθηκε επιγραφή στα αρχαία Ελληνικά που βεβαιώνει την σχέση των δύο πόλεων της Τύρου και του Τυρού της Λακωνικής.
Από τα βυζαντινά χρόνια ως τα χρόνια της επανάστασης του γένους οι Τσάκωνες είναι γνωστοί για την ναυτική τους τέχνη αφού υπηρέτησαν με ζήλο σε πλοία βυζαντινών Αυτοκρατόρων αλλά και σε πλοία των μεγάλων καπεταναίων των γειτονικών Σπετσών και της Ύδρας, δυστυχώς δεν υπάρχουν αρχεία πριν το 1900 που να μας επιτρέπουν να αριθμήσουμε τα δικά τους πλοία αν και σίγουρα υπήρχαν σίγουρα όμως ήταν σε πολλά από αυτά χρηματοδότες.
Ο Μεγάλος Υδραίος ναύαρχος Μιαούλης έλεγε πως <<τον Τσάκωνα μαθέ μηδέ τρικυμία τον ορίζει μηδέ Τούρκου το σπαθί>>.
Μετά την επανάσταση πολλοί Τυριώτες και γενικά από την περιοχή του Τυρού ασχολήθηκαν με όλους τους κλάδους του ναυτικού επαγγέλματος αλλά και με το θαλασσινό εμπόριο μεταφέροντας τα προϊόντα της περιοχής σε όλα τα μεγάλα λιμάνια του Αιγαίου αλλά και της Μεσογείου και της Μαύρης θάλασσας, το απόγειο της ναυτικής δύναμης του Τυρού ήταν από τα τέλη της δεκαετίας του 1920 ως τα τέλη της δεκαετίας του 1960 οπότε άνοιξε ο δρόμος προς τα μεγάλα αστικά κέντρα και η μεταφορά αγαθών και ανθρώπων σταμάτησε να γίνεται μέσω θαλάσσης.
Τα περισσότερα εμπορικά και αλιευτικά καΐκια των Τυριωτών καπεταναίων παραγγέλνονταν στα καρνάγια των Σπετσών και της Σύρου.
Πολλοί ήταν και αυτοί που ασχολήθηκαν με όλους τους τύπους της αλιείας και τροφοδότησαν την περιοχή με αλιεύματα , γνωστός ψαρότοπος ο Τυρός έβγαλε μεγάλους τεχνίτες στην αλιεία που με τα όμορφα σκαριά τους δεν έμειναν στα στενά όρια της περιοχής αλλά γύρισαν όλο το Μυρτώο πέλαγος και της ακτές της Αν. Πελοποννλησου ως τα Κύθηρα.
Ο Τυρός τροφοδοτεί ανελλιπώς όλα αυτά τα χρόνια την εμπορική μας ναυτιλία την πρώτη ναυτιλία παγκοσμίως με ικανά στελέχη όλων των ειδικοτήτων που χρειάζονται για την λειτουργία ενός πλοίου.
Και στο Πολεμικό μας ναυτικό η παρουσία των Τυριωτών είναι μεγάλη οι νέοι του Τυρού κατά πλοιοψηφία υπηρέτησαν τις τάξεις του ΠΝ στα πλοία του στόλου ως έφεδροι αλλά και αρκετοί ήταν αυτοί που έκαναν σταδιοδρομία ως υπαξιωματικοί και αξιωματικοί του στόλου φτάνοντας σε υψηλές θέσεις στην ιεραρχία του Π.Ν από τους Βαλκανικούς πολέμους ως και σήμερα.
Ο Τυρός με την Νεάπολη Λακωνίας θεωρούνται από τους γνώστες της εμπορικής μας ναυτιλίας δύο από τις ναυτομάνες της Αν. Πελοποννήσου.
ΜΕΓΑ ΤΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ ΚΡΑΤΟΣ
